Winter - tijd voor verstilling

“Zo, de kerstboom is eruit, nieuw jaar, nieuwe start, kom maar op met die lente!” Lange tijd begon ik met deze mindset de 2e week van januari. Om vervolgens elk jaar weer teleurgesteld te zijn dat het echt nog wel een hele tijd duurt voordat die lente daadwerkelijk gaat beginnen. Het is immers pas een paar weken winter. De valse hoop werd bij mij vaak aangewakkerd door de dagen die heel voorzichtig aan iets langer worden (als je zo’n afkeer hebt van de winter als ik lang gehad heb, is elke minuut langer licht op een dag winst!). Maar mijn vader zei dan altijd: “Als de dagen gaan lengen, gaat de winter strengen!” Bedankt pap, voor deze opsteker. Maar hij heeft met deze weerspreuk natuurlijk wel gelijk. En in plaats van me met hand en tand te verzetten tegen de winter, verontwaardigd omdat de natuur het lef heeft om zelfs in apríl nog sneeuw te laten dwarrelen, boos starend naar de bomen omdat er nog stééds geen blad aan zit (ik was echt geen fan van dit seizoen), besloot ik om mij juist over te geven aan het ritme van de seizoenen. En ja, ook aan de winter. Mijn leven aanpassen aan de seizoenen zorgt ervoor dat ik veel meer in het moment kan leven, en hier van kan genieten. Juist het mooie, het unieke, zien van wat elk seizoen te bieden heeft. Het helpt ook om meer mee te bewegen met wat er is, dit te accepteren, in plaats van me te verzetten en te bedenken wat ik graag zou willen (en wat niet mogelijk is; al heb ik wel overwogen om te emigreren naar een land met een permanent lenteklimaat 😉). Mocht je zelf geen fan zijn van de winter en je afvragen wat hier dan zo fijn aan is, en hoe je erin kunt meebewegen, lees dan vooral verder! Deze uitnodiging geldt natuurlijk ook als je wel al een liefhebber bent 😉

Waar de herfst vooral een seizoen is met veel beweging (denk aan de stormen, de bomen die hun blad loslaten), is de winter een seizoen voor rust en stilte. De natuur verstilt, energie wordt gespaard. Denk maar eens aan de dieren die in winterslaap of winterrust gaan. Misschien spreekt dat jou zelf ook wel aan: deze donkere maanden diep onder je dekens wegduiken, lekker warm en knus, weg van de kou, om vervolgens weer tevoorschijn te komen wanneer de krokusjes hun kopjes boven de grond vertonen. Ook ik heb tijdens mijn winter-afkeer weleens verzucht dat ik graag een lange winterslaap wil houden. Maar daar zijn wij mensen nou eenmaal niet voor gemaakt 😉 Dat gezegd hebbende, denk ik wel dat wij, binnen onze mogelijkheden, best een voorbeeld kunnen nemen aan de natuur hierin. In plaats van mij te verzetten tegen het feit dat ik me wat meer vermoeid voel, realiseer ik mij dat dit niet gek is, met de donkere dagen. En dat helpt mij om er meer aan toe te geven en hierin mee te bewegen. Dan ga ik lekker wat eerder naar bed. Ook kan het helpen om minder afspraken in te plannen, zodat je meer rust en bewuste ‘me time’ kunt creëren. Net zoals de natuur dus even wat energie sparen.

In de winter kan het verder fijn zijn om wat meer in stilte te zijn, zonder steeds maar prikkels op te zoeken, die weer voor allerlei beweging in het bewustzijn zorgen. Wanneer je steeds meer stilte toelaat in je leven, kun je merken dat je dichter bij jezelf komt, bij jouw gevoel. Dit kan je ook helpen om te voelen wat voor jou belangrijk is, en wat niet. Het begin van het jaar is sowieso een mooie tijd om hier weer even bij stil te staan. Een heel jaar strekt zich voor je uit. Vaak zijn we gewend om het jaar te starten met allerlei ‘goede voornemens’, die we met ons hoofd bedacht hebben, en die meestal vanuit een strengheid komen. We moeten nu echt dit.. We mogen niet meer dat.. Herkenbaar? Dan heb je ongetwijfeld ook geregeld ervaren dat er in de praktijk niet veel terechtkomt van die goedbedoelde voornemens. Wanneer je wat vaker in stilte bent, en dichter bij jouw gevoel komt, zul je merken dat er dan andere intenties komen opborrelen. Deze zijn vaak een stuk meer liefdevol, ze komen als het ware meer uit je hart dan uit je hoofd. Het is dan meer dat je jezelf gúnt om bepaalde dingen in je leven anders te doen. En dat voelt al heel anders. En als je wat meer mildheid ontwikkelt, zul je jezelf ook minder veroordelen wanneer een bepaalde intentie iets anders uitpakt of wat minder snel gaat dan jij zou willen. Dat is nog iets wat de winter ons leert: geduld. Aan de buitenkant lijkt het misschien alsof er niet veel gebeurt, maar onder de oppervlakte zijn allerlei processen in gang, die in het voorjaar tot bloei mogen komen. Zo is het bij ons ook. Geniet in deze tijd nog even van de rust, de stilte, de vertraging. Het helpt om ook dankbaarheid te voelen voor dat wat er wél al is in je leven. Ooit waren deze mooie zaken of personen ook iets waar je alleen maar van kon dromen..

Lees verder

Soul food uit eigen moestuin

Yoga is voor mij meer dan alleen de beoefening op de mat. Ook goed voor mezelf zorgen hoort daarbij. Voeding is daarvan een belangrijk onderdeel. Wat overigens niet wil zeggen dat ik alleen maar gezond en verantwoord eet; ook ik heb zeker mijn guilty pleasures! Genieten van het leven is ook belangrijk 😉 Maar gelukkig kunnen gezond én lekker ook heel goed samengaan. En als dat lekkere eten dan ook nog eens uit eigen moestuin komt, is het helemaal een feestje! Ik vind het een prachtig proces, dat zo’n mooie metafoor is voor elk groeiproces. ‘Een zaadje planten’, ‘een idee laten rijpen’, ‘je oogst wat je zaait’, ‘ergens de vruchten van plukken’, zomaar wat uitspraken die te maken hebben met (moes)tuinieren. Je plant een zaadje, je geeft het water, licht, voeding (en natuurlijk heel veel liefde 😉). Maar uiteindelijk heb je niet de volledige controle over de vruchten die ontstaan. Je doet wat je kunt, maar verder is het een kwestie van loslaten. En geduld; ook al heb ik in juni al zin in pompoen, ik zal toch echt rustig moeten afwachten totdat de vrucht rijp is. Zo gaat het in het ‘echte leven’ natuurlijk ook vaak. We willen van alles, en het liefst NU, want dat hebben we zo bedacht. Maar in de praktijk blijkt dan dat dingen toch echt pas gebeuren op het moment dat ‘de tijd rijp is’. Tuinieren in de moestuin helpt mij om ook aandacht te hebben voor het groeiproces zelf, wat vaak ook al heel interessant is. Je leert om oog te krijgen voor elk stapje, hoe klein ook. De eerste blaadjes bij het ontkiemen, de eerste bloemen en natuurlijk de eerste vrucht die ineens verschijnt, in het begin nog piepklein. Zo leuk om de vruchten steeds groter te zien groeien! En dan ineens is het zover, hij kan geoogst worden! Van klein zaadje, tot heerlijke groente. Van de moestuin, zo op je bord. En tja… Soms kun je nog zo je best doen, soms groeit iets gewoonweg niet. Ook dat is natuurlijk heel herkenbaar; niet alle inspanningen leiden tot grootse resultaten. Dat is jammer, daar mag je best even van balen, en soms leer je ervan. Misschien had je iets op een andere manier kunnen doen. Of waren de omstandigheden niet optimaal. Maar misschien weet je niet waar het aan lag, en is het een kwestie van gewoon weer doorgaan, vol goede moed.

Gelukkig hebben wij dit jaar in ieder geval heerlijke pompoenen, een echte herfsttopper vind ik! Je kunt er van alles van maken.. en dat doe ik dan ook! De hele herfst en winter smul ik volop van pompoencurry’s, lasagne met pompoen, gegrilde pompoen uit de oven en zeker ook van pompoensoep. Deze tijd van het jaar is het wat mij betreft echt tijd voor hartverwarmend soul food. Simpele, eerlijke gerechten die je van binnenuit verwarmen en dat heerlijke behaaglijke, knusse gevoel geven. Gerechten die je troost bieden, terwijl je niet eens wist dat je troost nodig had. Een makkelijke manier om zo’n gerecht te maken, en om in één keer veel groenten binnen te krijgen, is deze heerlijke pompoensoep; het recept vind je hieronder. Je zult merken dat je verder geen toevoegingen, zoals bouillonblokjes, nodig hebt. In die blokjes zitten vaak onnodige ingrediënten (laat je niet om de tuin leiden door kreten als ‘100% biologisch’ of ‘zonder kunstmatige kleurstoffen’) en meer zout dan nodig is. Gedroogde specerijen en een beetje peper en zout, in combinatie met smaakmakers zoals prei, zijn naar mijn mening echt voldoende, en op deze manier houd je het puur natuur. En juist door dat pure voelt het voor mij zo voedend, voor zowel mijn lijf als mijn ‘hart en ziel’. Wat mij betreft is hij ook romig en zacht genoeg, zodat room niet nodig is. Als je ’m wat meer vulling wilt geven, kun je er bijvoorbeeld na het pureren kikkererwten of kidneybonen doorheen doen. Het is ook erg handig om restjes groente op te maken; ik had nog een halve paprika over en heb dit er doorheen gedaan. Qua kruiden en specerijen kun je ook naar hartenlust variëren. Wil je een meer Aziatisch tintje, dan kun je bijvoorbeeld gember, korianderpoeder, komijnpoeder, kurkuma en verse koriander gebruiken. Voor een meer Mediterrane smaak gebruik je oregano, tijm en rozemarijn. Gedroogde kruiden en specerijen kun je het beste meebakken aan het begin en verse kruiden kun je het beste op het laatst toevoegen, na het pureren. In deze blog staat de pompoen centraal, maar je kunt eigenlijk van bijna alle soorten groenten soep maken (zoete aardappel, pastinaak, bloemkool, courgette, broccoli, verzin het maar). Je kunt het onderstaande recept als leidraad gebruiken. Gebruik je fantasie, experimenteer met verschillende groenten en specerijen, wie weet wat voor verrassende combinaties je ontdekt!

Ben jij ook toe aan een hart- en zielverwarmend gerecht? Probeer dan zeker deze soep, heerlijk als lunch of als voorgerecht. Ik vind zo’n soep ook altijd een makkelijke (en lekkere) manier om m’n portie groente binnen te krijgen, ook als ik bijvoorbeeld weet dat ik ’s avonds wat minder groente eet (door een etentje buitenshuis bijvoorbeeld, of omdat die avond een guilty pleasure op het menu staat 😉) Enjoy!

Lees verder

Herfst: van irritatie naar inspiratie

Vandaag, 22 september, begint dit jaar officieel de herfst. Prachtige geuren en kleuren, goudgeel zonlicht dat reflecteert op kunstig geweven spinnenwebben.. Een frisse herfstwind door je haren en op je gezicht.. Na zomerse salades weer heerlijke (ziel)verwarmende gerechten.. Alleen al voor je zintuigen is de herfst een feestje!

Toegegeven, vroeger (of eigenlijk tot een paar jaar geleden) had ik nogal een haat-liefdeverhouding met de herfst. Hartstikke mooi hoor, die geuren en kleuren, maar pffff… regen, kou, donker… Het kostte me moeite om het seizoen als geheel te omarmen. Totdat ik me bedacht: hoe koud of nat ik ook ben na een fietstocht door een regenbui, eenmaal binnen, in een droog en comfortabel huispak (mijn favoriete outfit, ik geef het toe), is het heerlijk cocoonen op de bank, het liefst onder mijn zachte kleedje met een kop warme thee. En voor het donker is ook een oplossing: de kaarsjes mogen weer aan! Ik hou van die warme gloed en die bijna magische sfeer. Ineens kon ik het waarderen, de herfst, de tijd van het jaar die uitnodigt om naar binnen te keren, na de uitbundige zomer. Letterlijk, maar ook in figuurlijke zin. We mogen onze aandacht weer meer naar binnen richten. Wat speelt er in mij? Wat heb ik nodig? Wat vind ik belangrijk? We mogen ons wat meer terugtrekken, net zoals de natuur dat doet. Ik vind de natuur altijd een mooie inspiratiebron voor onze eigen processen. Ik kan in de herfst met bewondering naar bomen kijken, die vol overgave hun bladeren loslaten, ze gewoonweg meegeven aan de wind. In het volle vertrouwen dat er na een periode van rust, stilte en ‘innerlijk werk’ vanzelf weer nieuwe bladeren aan zullen groeien. Hoe mooi is dat als voorbeeld? Het voelt voor mij als een uitnodiging om daar zelf ook weer eens bij stil te staan. Wat mag ik loslaten? Welke gewoonten heb ik, die eigenlijk niet zo dienend (meer) zijn? Aan welke overtuigingen blijf ik vasthouden, terwijl ze mij niet helpen, maar eerder tegenwerken? Welke situaties of gebeurtenissen blijf ik in mijn hoofd maar herkauwen, wetende dat ik er niets meer aan kan veranderen omdat het nu eenmaal gebeurd is? En wat zou er gebeuren als ik ze loslaat? Hoe zou dat voelen? Hoeveel ruimte zou dat geven, zodat er weer plaats mag komen voor iets nieuws?

Dus, maak een heerlijke wandeling door het bos, kijk naar de bomen met hun verkleurende, neerdwarrelende bladeren en laat je inspireren door de herfst. Wat speelt er in jouw binnenste? Wat mag jij loslaten? En wist je trouwens dat yoga een heel mooi hulpmiddel is om deze processen te ondersteunen? Het kan je helpen om naar binnen te keren en los te laten wat niet meer nodig is. Mocht je hier behoefte aan hebben, weet dan dat je van harte welkom bent om contact met mij op te nemen.

Warme groet,

Rosanne Chandima